Diede de Groot

De erelijst van rolstoeltennisser Diede de Groot is lang. Haar eerste titel pakte de Olympisch kampioene in Utrecht, tussen haar havo-lessen op het Kalsbeek College door.

Eigenlijk wilde Diede altijd al tennissen. “School was iets wat ik moest afmaken en zo snel mogelijk door moest komen zodat ik kon doen wat ik het liefste deed”, zegt ze hierover. “Toen ik mijn diploma haalde, had ik mij wel ingeschreven om een studie te doen. Toen ik niet werd aangenomen heb ik een tussenjaar genomen. Dit tussenjaar is uiteindelijk geresulteerd in de mooie tenniscarrière, waar ik nu mee bezig ben.”

Overwinningsspeech
In haar middelbare schooltijd maakte Diede in de avonduren en weekenden al heel wat trainingsuren als lid van de Nederlandse jeugdselectie rolstoeltennis. Veel toernooien speelde ze in haar vakanties. “Van decanen kreeg ik altijd de ruimte, zolang ik er maar goed voor stond met mijn cijfers”, vertelt ze over de combinatie school en tennis. “Van meneer De Bie kreeg ik vrijstelling om mee te gaan naar de wereldkampioenschappen. Hij zei, dat ik hem later vooral niet moest vergeten te bedanken in mijn overwinningsspeeches. Bij deze! Bedankt.”

Studie Toegepaste Biologie
Inmiddels is Diede de Groot een professioneel tennisser. Ze schreef Wimbledon op haar naam, veroverde een zilveren medaille op de Paralympische Zomerspelen in Rio de Janeiro in 2016 en werd in 2017 voor het eerst gekroond tot wereldkampioen in het enkelspel. Maar, er is meer dan tennis, realiseert ze zich nu al. “Ik kan helaas niet mijn hele leven blijven tennissen. Ook zal rolstoeltennis niet zoveel opleveren dat ik na mijn carrière op de bank kan gaan zitten. Dit wil ik ook niet. Ik ben van plan een studie op te pikken, als ik hier meer tijd voor heb. Toegepaste Biologie lijkt mij nog steeds erg leuk en interessant.”

Werkweek naar Londen
De keuze voor het Kalsbeek College was een logische. Haar beide zussen gingen naar het Kalsbeek, haar vriendinnen en dus Diede ook. Leuke herinneringen bewaart ze aan de biologielessen van meneer Bakx. “Er was altijd wel een manier om hem af te leiden en een interessant verhaal te laten vertellen over van alles en nog wat. Vaak dreef hij af en kon je de hele les naar hem luisteren. Stiekem was dat wel fijn na een zeer intensieve leer dag op school. Ook de werkweek in 4-havo naar Londen was erg leuk. Je kwam met een paar vriendinnen in een vreemd gezin, ergens in een buitenwijk van Londen. In de ochtend kreeg je een vreemd broodje met een Engelse spread erop en verzamelde je, met alle verhalen wat er die avond was gebeurd, weer met de rest van de groep. Een mooie tijd.”

Knus en meedenkend
Diede omschrijft het Kalsbeek College als een knusse school. “Leraren en leerlingen kennen elkaar”, luidt haar ervaring. “In mijn geval was het ook een meedenkende school. Ik heb er erg fijne school jaren gehad.”