Op maandagochtend 27 maart vertrok 4-havo heus niet heel erg vroeg op werkweek naar Londen. Frisse vrolijke snoetjes namen plaats in de bus, let’s go!

Op de boot van Calais naar Dover werden onze buiken goed gevuld met fish and chips en konden we lekker uitwaaien op het dek. Lynns haren wapperden alle kanten op. In Canterbury maakte Julia een be-real voor een pink huisje en Tess voor een of andere ruïne.

Na een lange dag gierden de zenuwen door het lijf, hoe zal het gastgezin zijn? Levi was zo van slag dat hij aan de verkeerde kant van de auto en dus achter het stuur stapte. Het gastgezin van Nikolai had een birthday cake voor zijn zeventiende verjaardag gemaakt. En Maurits en Jochem lieten zich niet ophalen, maar liepen geheel zelfstandig en op eigen initiatief en zonder overleg naar hun gastgezin.

Op dinsdag bezochten we het Imperial War Museum, het Natural History Museum en het Science Museum en hadden leerlingen in de middag vrije tijd in Camden Market. Dennis, Hugo en Tijn voerden een kleurrijke upgrade uit van hun good looks en meneer Harmer probeerde bijna alle snacks uit.

Op woensdag liepen we heen en weer en nog een keer over de brug via het Parlement naar Buckingham Palace voor the changing of the guards. Jet wil ook zo’n wisseling op het Kalsbeek College invoeren, als ze van het ene naar het andere klaslokaal loopt.

In de middag stond de broadwaymusical Wicked op het programma. We keken onze ogen uit, wat een prachtig decor en toffe kostuums. Sem was vooral onder de indruk van een Duits meisje van wie hij de snap bemachtigde, terwijl zijn telefoon netjes was ingeleverd bij de docent. Gelukkig had hij nog een smartwatch en kon tijdens de zang 104 decibel meten.

Donderdag bezochten we tijdens de Londendag allerlei architectonische highlights. Thorsten en Niels bekeken de Londense standbeelden van een heel bijzonder point of view. Ook meneer Tas keek zijn ogen uit toen een helicopter op Trafalgar Square landde en Milan en Tim namen een kijkje achter de schermen van voetbalclub Arsenal. “Die is klein, ik had groter verwacht”, zei Noor toen ze de Big Ben zag.

Op vrijdag namen we enigszins emotioneel afscheid van onze gastgezinnen en hun volgens Melvin “kleine maar fijne huizen” en vertrokken naar ons eigen home sweet home. Bye bye London. Time flies when you’re having fun, but not when you’re in line for the French customs…